Nie jesteśmy częścią sformalizowanego systemu instytucji, nie mamy określonej struktury ani hierarchii. W naszym gronie można spotkać młodzież w różnym wieku – najmłodsi członkowie mają 12 lat, a najstarsi 25. Łączy nas jedno – wspólny cel. Nie jesteśmy jednak ekspertami do spraw ekologii i zmian klimatu, lecz młodzieżą świadomą czekającego nas zagrożenia i żądającą od władz, by podjęły konkretne i zdecydowane kroki w celu powstrzymania katastrofy klimatycznej.

Zmiany klimatu zagrożenie dla nas wszystkich. Szczególnie dotkną one jednak nas – młodzież – i to na nas spadnie odpowiedzialność za błędy wcześniejszych pokoleń. Walczymy dla lepszej przyszłości naszej, naszych bliskich i wszystkich istot na Ziemi. Choć jesteśmy ruchem bardzo różnorodnym, wiemy, że szansę na zatrzymanie katastrofy klimatycznej daje nam jedynie zjednoczenie się i działanie ponad podziałami. I właśnie to jest jedną z naszych najważniejszych zasad.

W naszych działaniach wzywamy polski rząd do ogłoszenia stanu katastrofy klimatycznej, w której się znajdujemy. Zauważyć ją można, patrząc chociażby na tegoroczny okres wakacji. Jednego dnia Warszawa topiła się przez upał spotęgowany betonozą, a drugiego tonęła po ulewie, ponieważ woda nie miała gdzie spłynąć i gromadziła się na ulicach. Nie trudno zauważyć również liczne burze i silne wiatry niszczące zwłaszcza obrzeża miasta czy susze, przez które płonęły lasy chociażby na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego.

Często, nawet jeśli widzimy te problemy, nie wiążemy ich w żaden sposób z klimatem, a to właśnie kryzys klimatyczny jest ich źródłem. Władze państwa powinny uświadamiać społeczeństwu ten realnie nam zagrażającym problem . Domagamy się więc edukacji klimatycznej, dzięki której społeczeństwo nie tylko zda sobie sprawę z wagi problemu, ale także będzie mogło realnie wpłynąć na poprawę sytuacji.

Sprzeciwiamy się działaniom władz, organizując coroczne strajki oraz symbolicznie rezygnując w tych dniach z udziału w zajęciach szkolnych. Chcemy w ten sposób pokazać, że ważniejsze jest dla nas dobro planety, bez którego nie mamy przyszłości. Szkoła nie może zaniedbywać edukacji w tym zakresie, powinna przekazywać podstawową wiedzę o zmianach klimatu.

Jako aktywiści klimatyczni często mówimy o sprawiedliwej transformacji energetycznej. Oznacza ona transformację gospodarki energetycznej – która ze względu na nasze członkostwo w Unii Europejskiej i tak musi nastąpić – ale przeprowadzoną tak, by ludzie zatrudnieni w wygaszanych sektorach nie zostali poszkodowani i pozostawieni sami sobie. By tego dokonać, należy już teraz zacząć zmieniać ten zakorzeniony w polskiej tradycji system. Nie możemy mydlić oczu górnikom, utwierdzając ich w przekonaniu, że jeszcze przez 50 lat będą mogli spokojnie pracować w tym samym miejscu, po czym z dnia na dzień ich zwolnić. W transformacji nie możemy pominąć nikogo – wszystkim poszkodowanym należy zapewnić alternatywną pracę.

Sprawiedliwa transformacja zajmuje czas, którego mamy coraz mniej. Między innymi dlatego apelujemy do rządzących i staramy się zwrócić ich uwagę na kryzys klimatyczny. Choć pokazujemy im fakty, wciąż jesteśmy lekceważeni. Katastrofa klimatyczna nie jest już odległą perspektywą, lecz rzeczywistością, w której zaraz możemy się znaleźć. Nie mamy już czasu na bezczynność rządzących, której konsekwencje poniosą mieszkańcy Polski, Europy i całego świata.